منطقه ییلاقی داکو
منظقه ییلاقی داکو (داکوه ؟!! )
این منظقه دیدنی در جنوبی ترین چشم انداز افق ،در مرز جنوبی بخش نشتا واقع شده است که از شمال به جنگل میان بند بخش های نشتا و خرم آباد ، از جنوب به کوه های طالقان ، از شرق به کوه های کلاردشت و از غرب به رشته یال های شمالی – جنوبی حایل منطقه سه هزار متصل می باشد. این منطقه دارای 15 پارچه آبادی و حدود 80 بُنِه( مکان گاوسرا و گوسفند سرا) می باشد که مردم بخش نشتا در ایام گرم سال مخصوصاً فصول بهار و تابستان به دلیل داشتن آب و هوای خشک و خنک وبه منظور دوری از هر گونه سر و صدای زندگی ماشینی و بر اساس سابقه فرهنگ و سنت ییلاق نشینی ، اوقات خود را در آنجا سپری می کنند که برخی از اهالی سرگرم دامداری و بعضی به کارگری مشغولند.
این منطقه وسیع دارای پوشش گیاهی کوهپایه ای است و تعدد چشمه های .....
خنک و گوارا، چراگاه های سرسبز، مناظر کوهستانی دیدنی، پرورش احشام و تولید و عرضه ی موادلبنی و پروتئینی مانند شیر،ماست،دوغ،کره، گوشت تازه و جمع آوری گیاهان دارویی و غذایی در آن، هر ساله مردم زیادی را به خود جذب می کند. این منطقه دارای سابقه دیرین بوده و ساختمانهای قدیمی آن اغلب با مصالح بومی سنگ،گِل و چوب به صورت تک اتاقی بنا شده اند و اخیراً نیز به دلیل محدودیت تهیه مصالح بومی ، علیرغم مشکلات توانفرسا و پر هزینه حمل ونقل بویژه استفاده از اسب و استر ، مردم به مصالح جدید از جنس بلوک، آجر، شن و سیمان روی آوردند و تعداد اتاق ها را نیز افزایش می دهند. جهت رفتن به منطقه ییلاقی داکو، مردم بخش نشتا باید یک فاصله 64 کیلومتری را از شهرهای تنکابن و خرم آباد عبور کنند تا به آخرین روستا یعنی لیره سر برسند و بعد یک جاده جنگلی بسیار زیبا که از کنار گاوسراها و نهر ها و رودخانه و چشمه های متعددی عبور کنند تا به آخرین نقطه ماشین رو برسند. سپس کلیه لوازم و وسایل خود را با اسب و قاطر با یک فاصله نسبتاًکوتاهی به آبادیهای منطقه داکو برسانند.
این منطقه دارای گیاهان دارویی زیادی همچون (گل خطمی- گل گاو زبان- آویشن- پِتنیک( نوعی پونه کوهی معطر)- زیره کوهی- وارنگ بو( بادرنج بویه )- چای کوهی - پَندِیرکی- گُل پر- پیازکوهی- کِلاچپا- گَزَنِه- اِلِم- اِسّاک( اسفناج کوهی)- چغندرکوهی - ترشک- شقاقل – انگور گوهی (گالش انگور)- بلوط- و...) وجود دارد که مردم ضمن استفاده از آنها در داکو، بعضی ها را نیز خشک کرده و در دیگر ایام سال استفاده می کنند.
با توجه به اینکه بیشتر مردم جهت تفریح به این منطقه می آیند د، صبح ها و در طول روز به کوه های زیبای اطراف جهت کوه پیمایی و کوه نوردی می روند و هنگام غروب به رسم عادت دیرینه اهالی کلیه آبادیها با خانواده خود به منطقه هموار و وسیع و دیدنی حسونات می آیند. عده ای در حال قدم زدن ، گروهی در کنار بزرگان برروی چمن نشسته و گوش به خاطرات شیرین گذشته می دهند . جوانان و نوجوانان نیز در حال ورزش کردن، ورزش هایی همچون کشتی محلی ، فوتبال، والیبال و بازیهای محلی از جمله کل بازی می باشند و این تفریح تا سیطره مطلق تاریکی بر منطقه حسونات ادامه دارد.
وجود گاوسراها و گوسفند سراهای مختلف در اطراف این منطقه با فواصل نزدیک و حضور مردم در این مناطق و دیدن وضعیت زندگی و آداب و فنونوسنتی تولید و فر آوری مواد لبنی آنها نیز یکی از جاذبه های دیگر این منطقه است . پختن نان تنوری ،طبخ غذا و دم کردن چای به روش های سنتی با استفاده از آتش هیزم خور تجربه ای روحنواز است
ازعادات خوب مردم در این منطقه این است که عصرها و شب ها برای دیدار به منزل یکدیگر می روند و دور هم جمع می شوند وضمن پذیرائی باچای،نان محلی گرم،پنیر و کره حیوانی از همدیگر ، با بیان خاطرات تاریخ گذشته و تجارب سالخوردگان به نسل نومنتقل می شود و تا پاسی از شب در کنار هم و به دور از درگیریها و دغدغه های کار و زندگی،زمان را پشت سر می گذارند . که این امرخود به نوعی سبب تجدید قوا و گرفتن انرژی مثبت و درمان روح می گردد. در این منطقه میوه های گوناگون خودرو از جمله آلوچه- ازگیل جنگلی – سیب جنگلی- گالش انگور- همرو(امرود یا گلابی وحشی )-زرشک و .... ضمناً از آلوچه نیز نوعی ترشی، معروف به سیاه ترشی (هلو پَتکا) ولواشک و ترشک درست می کنند که از سیاه ترشی در اکثر خورشت ها می توان استفاده نمود.
وجودآثار باقی ماندده از بنا های قدیمی از جنس آجر (خشت پخته شده) و گورستان های متعدد با قبرهای زیاد در جای جای منطقه و سر حدات آن بخصوص در آبادی بالنده و آثارسابقه ی کشت گندم حاکی ازقدمت بیش از هزار ساله داکو می باشد.در پایان از جمله قابلیتهای مهم سرمایه گذاری در این منطقه معادن و واریزه های کوهی شن و تپه هایی از جنس سنگ های آهن و گچ و... می باشد.
